از روزگار آموخته ام
4/17/2019
«برگزیده آنچه که والدین برایمان فرستاده‌اند»
از روزگار آموخته‌ام!
آموخته‌ام که : زمان خود به سرعت می‌گذرد، پس! شتاب نورزم. زیرا! این لحظه، همان لحظه‌هایی است که مدت‌ها در انتظار رسیدن آن بوده‌ام؛ قدرش را بدانم.
آموخته‌ام که : به جای عوض کردن دیگران، خودم را عوض کنم و یا برای عوض کردن دنیا باید کار را از خودم شروع کنم.
آموخته‌ام که : خودم را قدری جای دیگران بگذارم زیرا که از قدیم گفته‌اند : «هر بد که به خود نمی‌پسندی-با کس مکن ای برادر من»
آموخته‌ام که : با پدیده‌های روزگار از سرگذشت برخورد کنم تا زندگی برایم شیرین‌تر باشد.
آموخته‌ام که : لبخند ارزان‌ترین هدیه‌ای است که می‌توان آن را در جای خودش هزینه کرد و با آن به نگاه وسعت داد.
آموخته‌ام که : از مهربانی هر چه ببخشم زیادتر می‌شود پس همیشه یادم هست که من خیلی ثروتمندم!
آموخته‌ام که : دنیا ارزش غصه خوردن ندارد، هر چند که بعضی غصه‌ها آدم را می‌خورد.
آموخته‌ام که : هیچ رابطه‌ای در دنیا بدون مهر و محبت شکل نمی‌گیرد.
آموخته‌ام که : پول رفاه می‌آورد اما عشق است که خوشبختی را می‌سازد پس طالب خوشبختی باشم.
آموخته‌ام که : تا آخرین حدّ قدرتم با زندگی و دیگران مدارا کنم.
«آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است با دوستان مروت، با دشمنان مدارا»
آموخته‌ام که : باید دیگران را ببخشم تا بخشیده شوم.
آموخته‌ام که : زمان بهترین حلّال مشکلات است پس باید صبرم را زیاد کنم تا زمان هر چیز فرا رسد.
آموخته‌ام که : زندگی هم مانند طبیعت چهار فصل دارد گاهی بهار، گاهی پاییز، گاهی زمستان و گاهی تابستان است که هر فصلی به نحوی زیبا و شگفت‌انگیز است.
آموخته‌ام که : هر آنچه که خداوند برای من مقرر نموده است حتماً برایم بهترین است چرا که او نسبت به من از خود من دلسوزتر و داناتر است.
آموخته‌ام که : دعای خیر مادر و پدر یکی از عوامل مهم موفقیت در زندگی می‌باشد.
آموخته‌ام که : باید زمانی را برای گوش دادن حرفهای دیگران در نظر بگیرم.
آموخته‌ام که : بعضی وقت‌ها به جای نصیحت کردن باید گوش کنم.
آموخته‌ام که : باید انتظارات خود را از دیگران کم کنم تا راحت‌تر باشم.
آموخته‌ام که : مرز بین خود و دیگران را با دقت معین و آن را رعایت کنم.
آموخته‌ام که : برای موفقیت در زندگی تحصیلات و تجربه به اندازه اراده اثر ندارد.
آموخته‌ام که : در برخورد با مردم، منصف باشم و خودم را گاهی جای آنها بگذارم.
آموخته‌ام که : آنچه جویای آنم، هم اکنون جویای من است.
آموخته‌ام که : هماهنگ و شادمان و تابناک با خشم‌هایم کنار بیایم.
آموخته‌ام که : مانند خورشید بدون قید و شرط به همه بتابم.
آموخته‌ام که : بپذیریم که هر پدیده زمانی و هرچیز قدر و اندازه‌ای دارد پس با شهامت با آینده روبرو شوم.
آموخته‌ام که : سرمایه گرانبهای هر دلی حرف‌هایی است که برای نگفتن دارد.
مهرتان را سپاس!